Dzięki swoim letnim i zimowym wyczynom taternickim zakwalifikowany zostałem na tak zwany wyjazd centralny Klubu Wysokogórskiego, który miał wyruszyć latem 1974 roku w Kaukaz. Wyjazdy centralne klubu były wówczas dla każdego polskiego wspinacza właściwie jedyną okazją wystawienia nosa poza Tatry, w góry od nich wyższe.

W składzie udającej się w Kaukaz ekipy znalazł się również mój partner z ostatniego lata i zimy Wacek Sonelski, zaś kierownikiem został legendarny „Jano" Hierzyk, pod którego przewodem wkraczałem trzy lata wcześniej na górskie, a raczej wspinaczkowe, ścieżki.
Panowie, zrobimy nową drogę na Czatyn-Tau po cientrie romba Jak to wkosimy medale mamy w kieszeni! podpompował mnie i Wacia Hierz, który postanowił wspinać się razem z nami w jednym zespole.
Oprócz nas w wyjeździe udział wzięło jeszcze szesnastu innych mołojców. Miły zwyczaj przydzielania alpinistom medali „za wybitne osiągnięcia sportowe", zapoczątkowany ongiś przez Adolfa Hitlera, kontynuowany był z powodzeniem w czasach Polski Ludowej i każdy z nas miał ochotę coś takiego zdobyć, nie mówiąc już o chęci zakwalifikowania się na następne wyjazdy.
Hierz był starym bywalcem Kaukazu i znawcą stosunków panujących w Sojuzie. Pod koniec lat sześćdziesiątych wsławił się zorganizowaniem wyjazdu gliwickiego Akademickiego Klubu Grotołazów w Kaukaz bez obowiązującego zaproszenia, co niby teoretycznie było wówczas niemożliwe. Ożeniony z mieszkającą w Polsce Rosjanką Hierz świetnie wyczuwał jednak rosyjską duszę. Za pomocą flaszek z wodą ognistą przetorował ekipie drogę od Medyki do samego Kaukazu w tempie daleko bardziej imponującym niż uczyniły to niegdyś dywizje pancerne Fiihrera. Główny problem zasadzał się na opieczętowaniu pierwszej bumagi. Później już całkowicie zdezorientowani przedstawiciele władzy radzieckiej dostawiali bez większego oporu kolejne pieczęcie i tym sposobem grupa zabawiła nielegalnie w Kaukazie przez blisko miesiąc, po czym przez nikogo nie niepokojona powróciła do kraju. Mając takiego kierownika mogliśmy być pewni, że wszystkie biurokratyczne przeszkody na naszej drodze zostaną złamane i tak też się stało.