Rafał Malczewski urodził się w Krakowie 24 października 1892 roku. Był synem Jacka Malczewskiego i Marii z Gralewskich. Po zdaniu matury w krakowskim Gimnazjum św. Jacka udał się do Wiednia, studiując kolejno filozofię, architekturę oraz rolnictwo. Malarstwem interesował się od dzieciństwa, przypatrując się ojcu przy pracy.

Uprawiał narciarstwo i wspinaczkę wysokogórską jeżdżąc początkowo w Alpy a następnie w Tatry. Od 1917 roku zamieszkał w Zakopanem. Kres pasji taterniczej położyła śmierć przyjaciela Stanisława Bronikowskiego, razem z którym wpinali się na Zamarłą Turnię. Śmierć towarzysza załamała Malczewskiego, który zaczął unikać ludzi. Dopiero troskliwa opieka żony przywraca go do normalnego życia. Młode małżeństwo przenosi się na stałe do Zakopanego. Od tego czasu Malczewski zajmuje się przede wszystkim malarstwem. Został malarzem znanym i cenionym. Wystawiał swoje obrazy w kraju i za granicą. Otrzymał specjalną nagrodę prezydenta Mościc-kiego, złoty laur Polskiej Akademii Literatury za zasługi na polu plastyki, złoty medal na międzynarodowej wystawie w Paryżu w 1937 r. W grudniu 1939 r. opuścił Polskę, przechodząc przez zieloną granicę na Węgry. Stamtąd udał się do Francji, a następnie do Ameryki. Początkowo mieszkał w Brazylii, potem w Nowym Jorku, aż wreszcie osiadł w Montrealu w Kanadzie. Na emigracji nadal malował i pisał do prasy. W 1957 roku Malczewski miał wylew do mózgu skutkiem czego nastąpił paraliż lewej strony ciała. Po długiej chorobie zmarł 15 lutego 1965 roku. Rafał Malczewski był również pisarzem i felietonistą. Jego pierwsza książka — zbiór nowel Narkotyk gór — opublikowana została w 1928 roku. W siedem lat później w poznańskim Wydawnictwie Polskim ukazała się jego monografię Tatry i Podhale.