Kilka słów o Tatrach Tatry zajmują powierzchnię ok. 785 km2, z czego: Tatry Polskie 175 km2, Tatry Słowackie ok. 610 km2. Główny grzbiet tatrzański rozciąga się pomiędzy: od wschodu - Przełęczą Zdziarską (1077 m) oddzielającą Magurę Spiską od Tatr Bielskich i od zachodu - Przełęczą Huciańską (905 m) oddzielającą Choczańskie Wierchy od Tatr Zachodnich. Długość głównego grzbietu Tatr wynosi poniżej 80 km, natomiast według linii prostej łączącej obie graniczne przełęcze jest to odległość ok. 55 kilometrów.

Powstanie Tatr. Era mezozoiczna to czas gdy procesy zachodzące wewnątrz i na powierzchni Ziemi ulegały gwałtownemu przyśpieszeniu. W czasie wielkich mórz, jakieś 70-65 milionów lat temu następowało zaawansowane powstawanie skał osadowych stanowiących podwaliny przyszłych Tatr. W głębi Ziemi stałym przemianom strukturalnym poddawane są różne związki chemiczne. Wśród nich krzemian, tworzący m.in. z glinem struktury stopowe. Poddawane są one wielkim ciśnieniom w warunkach wysokich temperatur. To powstaje magma wulkaniczna. Wyrzucona na powierzchnię Ziemi ze swojego matecznika gwałtownie stygnie, ulega szybkiemu krzepnięciu, tworząc mikrokrystaliczne, kruche bazalty, andezyty itp. Magma, która pozostanie w głębi stygnie wolniej, tworząc twarde, grube kryształy skalne. Tak powstają skały krystaliczne, takie jak: głębinowe granity, dioryty czy piroksenity. Skały magmowe na powierzchni z czasem wietrzały, starzały się, kruszyły. Jedne warstwy wywierały nacisk na drugie. Poddając się ciśnieniu ulegały sprasowaniu lub były łączone w przemianach chemicznych. Tak powstawały skały osadowe, jak kolorowe piaskowce, margle, mułowce czy jeszcze mniejsze iłowce, o grubości ziaren ok. 0,005 mm . Wapienie i dolomity, pochodzące od żywych organizmów morskich osadzały się na dnie morza, tworząc kolejne warstwy. To ich sprasowane szkielety i skorupy zbudowane z węglanu wapnia dały budulec przyszłym wapiennym skałom tatrzańskim. A twardsze dolomity? To nic innego jak węglan wapnia wzmocniony węglanem magnezu. Przeobrażone wskutek zmian składu mineralnego i wtórnej krystalizacji skały magmowe czy osadowe to łupkowate struktury krystaliczne. Nazywamy je skałami metamorficznymi lub inaczej przeobrażeniowymi. To gnejsy, kwarcyty, łupki krystaliczne czy mylonit, powstały wskutek wietrzenia i kruszenia starych skał. Procesy te następowały głównie w okresie kredowym i trzeciorzędzie, gdy powstające skały osadowe budowały podwaliny powoli wypiętrzających się już Tatr. Potem był czwartorzęd z epoką lodowcowego plejstocenu, a za nim holocen ery kenozoicznej, czyli epoka polodowcowa, rozpoczęta 10 000 lat temu.