Jest takie łacińskie przysłowie: „habent sua fata libelli". I księgi mają swe losy. Trawestując je nieco można by powiedzieć: „habent sua fata pictures": mają swe losy także i obrazy.

Artystyczna historia Poronina, malowniczo położonej wsi podhalańskiej, pozostającej zawsze nieco w cieniu pobliskiego Zakopanego to przyczynek do dziejów niezwykłego zjawiska kulturowego, jakim w ciągu ostatnich dwóch wieków było poznawanie i wtapianie się góralszczyzny podhalańskiej w kulturę ogólnonarodową. To także interesujący, acz mało znany fragment wzajemnych związków i odniesień między Tatrami i Podhalem z jednej, a zafascynowanymi ich pięknem przybyszami z drugiej strony. To wreszcie próba po części kronikarskiego zestawienia faktów, postaci i dzieł, które złożyły się na niezbyt długą, lecz ze wszech miar godną odtworzenia „historię malowniczą" tego rzadko dziś dostrzeganego, a dla mnie i jestem pewien, że nie tylko dla mnie szczególnego miejsca na polskiej ziemi. Habent sua fata libelli... Również i ta książka miała swój los. W pierwotnym założeniu miała być tylko krótkim artykułem do przygotowywanej monografii Poronina, jednakże w miarę postępującej pracy rozrastała się, wzbogacała o nowe fakty, aż wreszcie przekroczyła założone ramy i zaczęła żyć swym własnym bytem. Oczywiście jako autor zdaję sobie doskonale sprawę z niedoskonałości i niekompletności zgromadzonego materiału. Jestem jednak głęboko przekonany, że nawet to, co zebrano dotychczas przyczyni się do ujawnienia kolejnych dzieł i faktów, które Poronina historię malowniczą uczynią bogatszą i pełniejszą. Zwracam się przeto do P.T. Czytelników z gorącą prośbą o nadsyłanie na adres Wydawnictwa ZAWRAT wszelkich informacji i materiałów, które mogłyby przyczynić się do wzbogacenia zarówno warstwy treściowej, jak i ilustracyjnej niniejszego opracowania.