Format 48 x 66 cm. Plakat w wersji składanej.

Na przełomie roku 2013 i 2014 ukazało się drugie (po 11 latach!) wydanie plakatu – fotomapy wspinaczkowej Kościelec i Zadni Kościelec, ściany zachodnie autorstwa Grzegorz Głazka, będącej elementem serii „Ściany Tatr” wydawanej od lat pod marką Master Topo. W stosunku do wydania pierwszego z 2003 roku przybyło 16 nowych dróg oraz kilka wariantów i odhaczeń (przypomnijmy, że od niedawna mamy na Kościelcu drogi o potwierdzonych rekordowych trudnościach X-/X). Wyceny podano według stanu na koniec lata 2013, i tak dla ocen umiarkowanych ostatni wyciąg Lobby ma teraz VII-, nie VII+, i to wg opinii autora tejże drogi. Dla wycen względnie łatwych, np. końcówka trawersu na drodze Stanisławskiego jest znacznie łatwiejsza niż przed 20 laty i nie jest już najtrudniejszym odcinkiem tej drogi, tak dalece zmianie uległa tam konfiguracja terenu. Obecne wydanie obejmuje łącznie 74 samodzielne drogi drogi (52 na Kościelcu, w tym 10 nowych powstałych od 2003 r. i 22 na Zadnim Kościelcu, w tym 6 nowszych). Dla wygodniejszej orientacji w tym co jest nowe, numeracja poprzednich dróg została zachowana (wyjątek dotyczy numerów 22 i 23, dla których sytuacja była nietypowa, gdyż jeden z uprzednich krótszych wariantów stracił rację bytu po powstaniu wyposażonej w ringi drogi, a miał on osobny numer, który tym samym “uwolnił” się i przypadł sąsiedniej nowej drodze). Dokonano także wielu drobniejszych poprawek, w tym korekty i uzupełnienia informacji o tak popularnych drogach jak Stanisławskiego na Kościelcu (np. został doposażony na potrzeby kursów mniej znany wariant końcowy wprost na wierzchołek, bliski wariantowi autorów drogi z 1928 roku). Uaktualniono położenia w pełni wyposażonych stanowisk na głównych drogach zjazdowych. Np. w przypadku popularnej drogi kursowej, Gnojka, przeniesienie pośredniego stanowiska zjazdowego miało miejsce pod koniec sezonu 2013 (stanowisko przesunięto pod przewieszkę, osłaniającą przed kamieniami, strącanymi tam czasami przy zjazdach). Lepiej rozwikłano też warianty mało znane, np. w pobliżu i na lewo od początku drogi Stanisławskiego na Zadnim Kościelcu [zob. zdjęcie poniżej] (w rejonie tym najbardziej popularne warianty okazują się tylko wariacjami lub powtórzeniami linii pokonanych dekadę wcześniej m. in. przez Marka Kozickiego z kursantami). Zaznaczono też większą ilość nazwanych formacji w ścianie, co dodatkowo powinno ułatwić orientację i porozumiewanie się przy opisach. W graficznym układzie plakatu największą zmianą jest dodanie po prawej stronie pomocniczego ujęcia rejonu Okapów Jungera od dołu (pominięto za to małe zdjęcie Zadniego Kościelca od drugiej strony, od wschodu).